آرزوها

« قلب » دختر از « عشق » بود ...

پاهایش از « استواری » و دست هایش از « دعا »

اما شیطان از « عشق » و « استواری » و « دعا » متنفر بود !!

پس کیسه ی شرارتش را گشود و محکم ترین ریسمانش را به در کشید .

ریسمان « نا امیدی » را دور زندگی دختر پیچید ،
دور « قلب » و « استواری » و « دعاهایش »

« نا امیدی » پیله ای شد و دختر ، کرم کوچک ناتوانی ...

خدا فرشته های « امید » را فرستاد تا کلاف « نا امیدی » را باز کنند ،

اما دختر به فرشته ها کمک نمی کرد.

دختر پیله ی گره در گره اش را چسبیده بود و می گفت :

نه باز نمی شود ، هیچ وقت باز نمی شود ...

شیطان می خندید و دور کلاف « نا امیدی » می چرخید .

شیطان بود که می گفت :
نه باز نمی شود ، هیچ وقت باز نمی شود ...

..
..
..

خدا « پروانه ای » را فرستاد تا پیامی را به دختر برساند !!

« پروانه » بر شانه های رنجور دختر نشست و دختر به یاد آورد ،

که این « پروانه » نیز زمانی کرم کوچکی بود گرفتار در پیله ای .

اما اگر کرمی می تواند از پیله اش به در آید ،
پس انسان نیز می تواند ...

خدا گفت :
نخستین گره را تو باز کن تا فرشته ها گره های دیگر را !

دختر نخستین گره را باز کرد .......

و دیری نگذشت که دیگر نه گره ای بود و نه پیله ای و نه کلافی

هنگامی که دختر از پیله ی نا امیدی به در آمد ،

شیطان مدت ها بود که گریخته بود ...

" عرفان نظرآهاری "